Remnant 2 is een verborgen parel in een willekeurige schelp (2024)

Remnant 2 kende een valse start: kopers van de Ultimate Edition konden tegen een meerprijs drie dagen eerder spelen, maar kregen een extra archetype in hun maag gesplitst: de Bugtester. Gelukkig zijn de ergste euvels inmiddels verholpen en komt de ware kracht van het spel bovendrijven.

En dat is maar goed ook, want ontwikkelaar Gunfire Games verdient het om op z’n eigen kwaliteiten beoordeeld te worden, ongeacht de twijfelachtige pre-orderpraktijken van uitgever Gearbox. Remnant 2 doet precies wat een vervolg moet doen: het voelt grootser opgezet en toch meer verfijnd, zonder dat het unieke karakter van voorganger en culthit Remnant: From the Ashes verloren gaat. Alles voelt nog steeds heerlijk random en samen met twee gekozen (of willekeurige) mensen optrekken levert opnieuw onversneden speelplezier op.

In het eerste deel had je geen idee welke kerkers en bazen je precies zou krijgen tijdens een playthrough, maar Remnant 2 doet er nog een willekeurige schep bovenop. Zelfs de volgorde van het verhaal staat niet meer vast. Het heeft dus ook weinig zin om uitgebreid een beeld te schetsen van onze eerste uren, want die zijn voor vrijwel iedereen anders.

Ran-dom schieten

Die opzet zorgt er wel voor dat de overkoepelende vertaalvertelling nooit echt impact maakt. Platgezegd moet je op zoek naar iemand met superkrachten die door een magisch kristal is opgeslokt. Het zal je niet verbazen dat je na de eerste willekeurig gegenereerde locatie ontdekt dat zij waarschijnlijk ‘in een ander kasteel is’. Meer aanleiding heb je niet nodig om dan maar alle andere gebieden af te gaan, al is er voor de liefhebber meer dan genoeg lore. Te veel misschien zelfs. Personages praten en praten en praten, terwijl jij waarschijnlijk gewoon de volgende rits monsters af wilt slachten op zoek naar nieuwe uitrusting. Een verhaal is leuk, maar het niet zo leuk als een mod vinden voor je wapen die er een vlammenwerper van maakt, of een soort Eye of Sauron oproept die vijanden tot waanzin drijft.

Uiteindelijk is dat waar Remnant om draait. Hoewel willekeur de boventoon voert, ben je als speler steeds doelbewust op zoek naar manieren om je geprefereerde speelstijl verder te finetunen. Met behulp van maximaal vier ringen, een amulet, de modificaties van je wapens en nog wat mutaties heb je in dit vervolg enorm veel invloed op hoe je personage werkt. Zelfs je Dragon Heart, een letterlijk hart dat je consumeert om jezelf in leven te houden, is niet meer heilig. Je kunt er ook voor kiezen om het te vervangen voor een item dat je een tijdelijk schild geeft, of gelijk de modmeter van je wapens vult in ruil voor wat levensenergie. Het experimenteren met mogelijke builds is haast een spel op zich.

Iedereen heeft een archetype

Nieuw zijn ook de archetypes. Remnant: From the Ashes kende weliswaar een aantal klassen, maar die hadden geen blijvende invloed op het spelverloop. Het zat ‘m meer in het vinden van de juiste wapens en modificaties. Verder bepaalde jouw specifieke manier van spelen welke traits er ontgrendeld werden, waar je vervolgens weer extra punten in kon investeren. Wekte je vaak een medespeler tot leven, dan speelde je bijvoorbeeld een trait vrij waarmee je dit proces sneller kon laten verlopen..

Met Remnant 2 heeft Gunfire Games ervoor gekozen om dit aspect juist minder van toeval af te laten hangen. Na de tutorial kies je uit een Hunter (een soort sniperklasse), de Handler (inclusief hond), de Medic of de Challenger, de mêlee-klasse. Later kun je ze ook combineren en er zijn een aantal extreem goed verborgen extra archetypes om te ontdekken.

Ieder archetype komt met drie unieke vaardigheden waar je tussen kunt wisselen, en specifieke traits die naarmate je meer ervaringspunten verdient jouw gekozen specialisatie uitdiepen. De Challenger wordt steeds weerbaarder, terwijl de Hunter meer en meer schade van veraf gaat doen. Zo word je aangemoedigd om een bepaalde speelstijl te vinden en daar alles op in te zetten. Helemaal mooi wordt het als je met meerdere spelers optrekt en elkaars archetypes kunt complementeren.

Als je tussentijd op een ander archetype wilt overstappen is dat gelukkig wel mogelijk. Je weet immers nooit wanneer je die ene zieke ring vindt die een veel leukere build mogelijk maakt. De wisselwerking tussen het uitbouwen van je personage en het verrassingselement van welke bazen en beloningen je krijgt, bleek in Remnant: From the Ashes al een gouden zet. Dat is het nu nog steeds. In een tijd waarin veel games vooral lang speelbaar blijven mits je steeds de volgende Season Pass koopt, laat Remnant 2 zien dat herspeelbaarheid ook gewoon een kwestie kan zijn van goede spelmechanieken die uitnodigen om mee te experimenteren. Een flinke dosis willekeur helpt ook natuurlijk.

Een matroesjka van geheimen

Willekeur: dat woord wekt misschien een verkeerde indruk. Gunfire Games heeft juist enorm veel werk gestoken in het maken van interessante gevechten die de definitie van wat je van dit genre verwacht oprekken. Het werkt misschien niet allemaal even vlekkeloos, maar ambitieus en creatief is het zeker. Helemaal als je bedenkt dat iedere speler een unieke mix van deze momenten krijgt voorgeschoteld.

Je moet het maar durven om gigantische dobbelstenen de rol van ‘baas’ aan te meten en hier dan ook nog eens een van de meest memorabele gevechten van weten te maken. En welke ontwikkelaar (behalve Fromsoftware dan) ontwerpt nog optionele gebieden met daarin optionele kerkers, met daarin meerdere optionele bazen, een optionele kelderverdieping vol zeldzame loot en op het eind een optionele triatlon aan valstrikken die zo in Indiana Jones and the Last Crusade zouden passen? De kans is groot dat je dit niet eens gaat tegenkomen tijdens jouw eerste playthrough, dus zit er maar één ding op: gewoon een nieuwe ‘run’ beginnen.

Remnant 2 is verkrijgbaar voor pc, Xbox Series X en S en PlayStation 5. Voor deze review is de PS5-versie getest.